Mijn vingers glijden over het oude papier,
oude inkt, oude woorden, oude taal,
een warme geur van boekenkasten
in een huis waar niet is gerookt.
Een drukfout smijt een inktloze schicht
door een aantal dramatische regels
die zich nu moeten zien te redden
met Zijn aanwezigheid in het vergeelde wit.
Dan tref ik een schrijven, balpen, blauw,
een handschrift van generaties her:
“Thijmen, Ik vergeet jou nooit.
Ik heb je in mijn handpalm gegrift.”
Een moeder over haar zoon.
Beiden nu hier in het roomwit van dit boek.
29 oktober 2018