1825
Dijken bezwijken Water raast door de polders Huilen en klokken
Dijken bezwijken Water raast door de polders Huilen en klokken
Stilzitten is niet zijn ding in een straatje zon klinkt zijn gejubel
Dat de toren daar staan mag in donker en licht op de goede plek
God, hoezeer is deze wereld getroffendoor vrees en stress en onwetendheid.Ik weet ’t. Ik laat mijn gebedsoefening verstoffen.Maar dat is niet om ongeloof of uit lichtvaardigheid.Ik zoek u zelden in woorden van gebed. U vindt mij, mits ik mij niet verzet,In de stilte die ik soms bezoek met mijn ziel …
Er wordt gedanst op de klanken van herinneringen.Er wordt gesproken over wat we mooi vindenEn goed en lief en fijn en waardevol.We houden elkaar stevig vast.En muziek! Er klinkt muziek! Iemand bid voor en allen volgen in gedachten.Ken ik jou, ken ik u, kent u mij eigenlijk?We kijken in elkaars …
Ik zag je schrikken.Ik zag je huilen.Ik zag je voor het laatst,maar jij wist dat nog niet. Ik zei dat het goed ging.Ik zei dat ik het wel alleen kon.Ik draaide me om,met angst in mijn hart. Ik verraadde de stilte met mijn stem.Ik verraadde het licht met het sluiten …
’s Ochtends vergadert het koor der kraaienIn toppen van eiken naast mijn tuin,Waarvan de takken in hoge wind zwaaien.Een ware circusact bij een hardere vlaag. De mussen in de haag hebben hun eigen liedboek bij zich.En terwijl ik nog warm onder mijn dikke dekbed lig,Zet een merelman zijn eigenste lied …
Stevig trek ik het dekbed om mij heen.Ook over mijn nek, hals en hoofd.De gure wind vindt kieren in mijn huisen koelt mijn open ogen af in het donker. Mijn gedachten gaan naar morgen.De zorg om de mensen waar ik van hou.De angst om eigen lijf en leven.Wie zorgt er …