Lopend op de tijden van de eeuwigheid, op de oevers van geduld
Verstuivend als regen op de vleugels van de zwaan die wacht op haar partner
Het vertrouwen er te mogen zijn is onverwoestbaar van schoonheid
Lopend op de tijden van eeuwigheid, op de oevers van geduld
De kringen op het water die gaan zonder te gaan en zo weerkeren naar hun rust
Mijn stappen onnozel menselijk, zoekend en aarzelend zonder te kunnen verblijven
Verstuivend als regen op de vleugels van de zwaan die wacht op haar partner
Lopend op de tijden van de eeuwigheid, op de oevers van geduld